غفلت دانشگاه‌ها از میراث ارزشمند نمایش ایرانی
در حالی که ایران زادگاه سنت‌های نمایشی غنی و متنوعی چون نقالی، تعزیه، تخت حوضی و خیمه‌شب‌بازی است، هنوز در دانشگاه‌های هنر تدریس سیستماتیک این رشته‌ها مغفول مانده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد دانشجویان تئاتر، تاریخ و نظریه نمایش غرب را به‌خوبی می‌آموزند اما با شاخه‌های کهن نمایش ایرانی تنها از دریچه جشنواره‌ها یا کارگاه‌های کوتاه‌مدت آشنا می‌شوند.
چرا نمایش ایرانی در دانشگاه‌ها جایگاهی ندارد
اصلی‌ترین موانع غفلت از آموزش نمایش آیینی و سنتی به شرح زیر است:
- فقدان منابع درسی و کتاب‌های دانشگاهی مستند و بومی
- نبود رشته تحصیلی مصوب و برنامه‌ریزی درسی مشخص برای نمایش‌های ایرانی
- کمبود مدرس و پژوهشگر متخصص در حوزه تئاتر سنتی
- اولویت‌دهی به سرفصل‌های کلاسیک غربی در کوریکولوم هنر
این آسیب‌ها باعث شده نسل جدید هنرجویان نه تنها امکان تجربۀ عملی و پژوهشی در این زمینه را نداشته باشند، بلکه پیوند عاطفی و هویتی‌شان با میراث نمایشی کشور نیز سست بماند.
راهکارهای احیای نظام آموزشی نمایش ایرانی
برای بازتعریف جایگاه نمایش‌های آیینی و سنتی در دانشگاه‌ها باید محورهای زیر به‌صورت فوری پیگیری شوند:
- تدوین رشته و گرایش‌های تخصصی نمایش سنتی در دانشکده‌های هنر با همکاری استادان پیشکسوت
- تألیف و به‌روزرسانی کتب درسی و منابع پژوهشی کاربردی در عرصۀ تئاتر بومی
- توانمندسازی اساتید از طریق دوره‌های تربیت مدرس و مشارکت در پروژه‌های میدانی
- ایجاد تعامل جدی میان دانشگاه‌ها، جشنواره نمایش‌های آیینی و میراث فرهنگی
با اجرایی شدن این برنامه محرمانه نباید جشنواره‌ها و کارگاه‌ها پایان‌نامه دانشجویان، بلکه نقطۀ آغاز یک «فرایند آموزشی و پژوهشی» منظم و مستمر در سراسر کشور باشند. تنها در این‌صورت است که نقالی و خیمه‌شب‌بازی می‌توانند هم‌پای تئاتر مدرن در دانشگاه‌ها بالندگی پیدا کنند.
میثم قدیری، یکی از روزنامه‌نگاران برجسته و کارکشته در حوزه رسانه‌ای کشور است که سال‌ها در مجله‌های خبری مختلف به فعالیت پرداخته است. او به دلیل داشتن دیدی عمیق و تحلیلی نسبت به مسائل سیاسی و اقتصادی و…به عنوان یک منبع خبری قابل اعتماد شناخته می‌شود.
