«برکینگ بد» بهترین سریال هزاره سوم شد
## تلویزیون در ۲ دهه گذشته: از “سوپرانوها” تا “جانشینی” و پایان دورانی
در دو دهه گذشته، تلویزیون با تحولات شگرفی روبرو شده و همواره این پرسش مطرح بوده است که ماهیت واقعی برنامههای تلویزیونی چیست و مرز میان آن با سینما کجاست؟ ظهور سریال “سوپرانوها” در اواخر قرن بیستم، بحث “سینمایی شدن” تلویزیون را به اوج خود رساند و از آن زمان تاکنون، این سوال همچنان ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده و پاسخهای گوناگونی به آن داده شده است.
برخی از کارگردانان مطرح سینمایی، سینما را فراتر از تلویزیون میدانند و معتقدند که در سطحی بالاتر قرار دارد. از جمله این کارگردانان میتوان به جوئل کوئن، وس اندرسون و کوئنتین تارانتینو اشاره کرد. با این حال، نشریهای معتبر مانند “کایه دو سینما” یک سریال تلویزیونی را به عنوان بهترین فیلم دهه ۲۰۱۰ انتخاب کرد و این نشان میدهد که مرزهای میان دو رسانه در حال کمرنگ شدن هستند.
سایت “راتن تومیتوز” با بررسی نظرات هزاران منتقد، به انتخاب بهترین برنامههای تلویزیونی ۲۵ سال گذشته پرداخته و به موفقیت سریالهای تحسین شدهای مانند “برکینگ بد”، “مدمن”، “وایر” و “سوپرانوها” اشاره کرده که استانداردهای طلایی درامهای تلویزیونی را ارتقا دادهاند.
بر اساس نظرسنجی “راتن تومیتوز”، این 25 برنامه در صدر لیست بهترین برنامههای تلویزیونی 25 سال اخیر قرار میگیرند:
1. “برکینگ بد”
2. “سوپرانوها”
3. “وایر”
4. “مد من”
5. “جانشینی”
6. “بازماندگان”
7. “بازی تاج و تخت”
8. “تویین پیکز: بازگشت”
9. “لاست”
10. “شش فوت پایین”
11. “فلی بگ”
12. “تد لاسو”
13. “بهتر است با سول تماس بگیرید”
14. “بوجک سوارکار”
15. “زیاد ذوق زده نشو”
16. “آتلانتا”
17. “چیزهای عجیب وغریب”
18. “خانم میزل شگفت انگیز”
19. “دفتر”
20. “بال غربی”
21. “آمریکایی ها”
22. “پارکها و تفریحات”
23. “پیشرفت متوقف شده”
24. “دیده بانان”
25. “چرنوبیل”
در ماههای اخیر، بسیاری از منتقدان و نویسندگان با تأکید بر “جانشینی” به عنوان آخرین نفس “تلویزیون با پرستیژ”، به پایان دوران طلایی تلویزیون اشاره کردهاند. منتقدان روزنامههای “نیویورک تایمز”، “واشینگتن پست”، “فایننشال تایمز”، “نیو ریپابلیک”، “گاردین” و “فوربس” نیز این نظر را تقویت کردهاند.
“جانشینی” را میتوان پایان دورانی دانست که با “سوپرانوها” آغاز شد و 2 دهه به طول انجامید. به نظر میرسد چرخه رونق تلویزیون از بین رفته و پلتفرمهای استریمر به دنبال برنامههای محافظه کارانهتر و کمتر تجربی هستند و اتکای آنها بیشتر بر فرمولها و الگوریتمهای موفقیت است.